လန်ကျန့်
အဲဒီအပြုံးလေးနဲ့ အဲဒီစွဲဆောင်အားကောင်းတဲ့ မျက်၀န်း တစ်စုံကို စူးစိုက်ကြည့်နေရင်း ဘာလို့ ငါ့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံက အောင့်အောင့်လာသလဲ
မနေချင်ဘူး
၂၀၂၀ မှာ .. ၂၀၁၈ ကို ပြန်သွားချင်တယ် ၂၀၁၉ ကို ပြန်သွားချင်တယ် … ငါ့မှာ time
machine မရှိတော့ သူတို့ ၂ ယောက်ကို ပြန်ပို့ လို့လည်း မရဘူး ငါလည်း လိုက်သွားလို့
မရဘူး … The Untamed ကိုပဲ နေ့တိုင်း ပြန်ကြည့်ပြီးတော့ ၂၀၁၈ နဲ့ ၁၉ ကို ပြန်သွားမယ်
၂၀၁၈ နဲ့ ၂၀၁၉
ကို ပြန်သွားလို့ ရရင် ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ကို ရော ပြန်သွားလို့ မရနိုင်ဘူးလား … ရင်ခုန်သံတွေ
သူတို့လို လတ်ဆတ်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကို တစ်ခေါက်လောက် ပြန်ပို့ ပေးပါ
၁၉၉၈-၁၉၉၉ ကိုရော
… လူငယ်ဘ၀ရဲ့ တောက်ပတဲ့ အရှိန်အဝါတွေ တလက်လက်နဲ့ .. အနာဂတ်ဆိုတာ ငါတို့ နဲ့ တွဲချည်ထားခဲ့တဲ့
စကားစု ပေါ့ …. ရင်ခုန်သံတွေ တိုးတလှည့် ကျယ်တလှည့် ဖြူဖြူစင်စင် … မိဘရဲ့ အရိပ်မှာ
အေးအေးချမ်းချမ်း
ခုတော့ မိဘတွေ
ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအေးချမ်းတော့ဘူး … ငါတို့မှာလည်း ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ
မြေမြှုပ်သဂြိုလ်လိုက်တဲ့ ရင်ခုန်သံ အေးစက်စက်တွေနဲ့
၁၉၉၈-၉၉ က ဝေးတာပေါ့
… ၂၀၀၈ နဲ့ ၂၀၀၉ လည်း ဝေးသေးတာပဲ … အဲဒီတော့ အနီးဆုံး ၂၀၁၈-၂၀၁၉ ကိုပဲ The Untamed
ကြည့်ရင်း ပြန်ပြန်သွားမယ် .. သူတို့ ဆီမှာ လတ်ဆတ် နွေးထွေး ချိုမြိန်တဲ့ နွေဦးရှိတယ်
… ငါတစ်ခါက ရခဲ့ဖူးပြီး ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့ အရာပေါ့
No comments:
Post a Comment
Comment :) :) :)