တကယ္ဆို ဘ၀ဟာ
သူ႕အလုိလို ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးေနတာ ၾကာၿပီ။
အိုင္ဖုန္း
နဲ႕ ဘရန္းဒက္ အိတ္လွလွေလးေတြဟာ ဟို အရင္၅ႏွစ္က
SG 10 တန္ အိတ္ကေလးနဲ႕ Nokia keypard ေလးသယ္လာေပးတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခုထိ လုမယူႏုိင္ေသးဘူး။
ေအာခ်က္လမ္းေဘးမွာ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ကိုင္ ေအးေအးေဆးေဆးေတြးေငးရင္း လူေတြကို လိုက္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ညေနေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္လိုခ်င္တုန္းပဲ။
အဲဒီတုန္းက အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိသလို အခုလည္း ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး … အဲဒီတုန္းက ၿငိမ္းေအးလြပ္လပ္မႈကေတာ့ အခုအခ်ိန္ ျပန္ရွာမရတဲ့ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သြားၿပီ။
ဟုတ္တယ္ … စင္ကာပူကို လြမ္းပါတယ္ … ပ်ိဳျမစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းတယ္ … ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးေတြ တြက္ဆစရာမလိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းတယ္ …. လြပ္လြပ္လပ္လပ္ရိုးသားခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းတယ္။
ဘ၀ရဲ႕ ခ်ိဳျမိန္မႈ
ပ်ိဳျမစ္မႈ ရိုးသားစင္ၾကယ္မႈ ဒါေတြအားလံုးမရွိေတာ့တဲ့ဘ၀အသစ္တစ္ခုမွာ ဘာကိုတန္ဖိုးထားၿပီး
ေနသြားရမလဲဆိုတာ …. ငါရွာေဖြေနတုန္း ရွာေဖြဆဲ ….. ဘယ္သူ႕အခ်ဳပ္အေႏွာင္နဲ႕မွ မဟုတ္ရဘဲ
ကိုယ့္ဘ၀ထဲကိုယ္ လိုလိုလားလား ပိတ္မိေနဆဲ ………….။
