ႏို၀င္ဘာလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္ညေနခင္းဟာ ပန္းေရာင္သန္းတယ္။ ရံုးကေန အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အ၀ါေရာင္ လယ္ကြင္းျပင္ ၊ အဲဒီအေပၚက ျမဴလႊာပါးပါး၊ ၿပီးေတာ့ ပန္းႏုေရာင္ ေကာင္းကင္ ….. ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ေမွ်ာ္ရီ တမ္းတတဲ ့အေတြးစေတြနဲ႕ …. ေအးစိမ့္ေနတဲ့ေလနဲ႕ အရာအားလံုးဟာ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ေနရာနဲ႕ တျခားစီ ေ၀းေနတယ္ ဆိုတဲ့ အသိဟာ ႏွလံုးသားကုိ ဆြတ္ပ်ံ႕ေစတယ္။
အိမ္ေဘးမွာ သစ္ပင္အႀကီးႀကီးေတြနဲ႕ လမ္းကေလးရွိတယ္။ မိုးတြင္းဆို မိုးမ်ားလြန္းတဲ့ ေဒသမွာ အိမ္ေဘးက လမ္းကေလးကို အေညာင္းအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ မေတြးမိခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ ေျခခင္းလက္ခင္း သာတဲ့ ညေနေတြဆို သစ္ပင္အုပ္အုပ္ နဲ႕ လမ္းကေလးကုိ ေငးၾကည့္တတ္ၿပီ။ လွပါလားလို႕ ခံစားတတ္ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မိုးဥတုရဲ႕ ေႏွာင္းပိုင္းေန႕ေတြ ကုန္လြန္သြားပါေပါ့လားလို႕လဲ ေတြးေတာတတ္ၿပီ။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနသားမက်မႈေတြနဲ႕၊ ေ၀းကြာေနသူကို သတိရမႈေတြနဲ႕ တစ္မိုးတြင္း ကုန္သြားတာကို သတိမထားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ စိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကုိ မျမင္မိခဲ့ဘူး။ ေျမသင္းနံ႕ ေငြ႕ေငြ႕ကို မခံစားမိခဲ့ဘူး။ မိုးရာသီ အေငြ႕အသက္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေတာ့မွပဲ ႏႈက္ဆက္သြားတဲ့ မုတ္သုန္ကုိ လြမ္းမိတယ္။
အခုတေလာ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ ရံုးမွာ တျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ အရင္ ရာထူးကိုပဲ ျပန္ေလွ်ာက္ရမယ့္သူနဲ႕ …. လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ေနရာ မရွိေတာ့ဘဲ ေနာက္ေနရာ အသစ္ကုိပဲ ျပန္ေလွ်ာက္ရမယ့္သူနဲ႕ …. ခနတာ ခြဲခြာဖို႕ ျပင္ဆင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာျပန္တယ္။ ျပန္လာဖုိ႕လဲ ၁၀၀ ရာႏႈန္းမေသခ်ာဘူးဆိုေတာ့ ျပန္လာျဖစ္ၾကပါေစလို႕ ရင္ထဲက ဆုေတာင္းပါတယ္။
၇လ ၈လ နီးပါး အိမ္နဲ႕ေ၀းတဲ့ နယ္အစြန္အဖ်ားမွာ အတူတူေနခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ရင့္မွည့္ေနၿပီ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သံေခ်ာင္းေခါက္တယ္။ အယူအဆ တူတာ မတူတာရွိခဲ့၊ အဆင္ေျပတာ မေျပတာေတြ ရွိခဲ့လည္း ေသြးမေတာ္ သားမစပ္သူအခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပေျပ ေနခဲ့ၾကတာ ….. အိမ္လြမ္းသူခ်င္း အေဖာ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မိသားစု တစ္ေယာက္လို ၀မ္းနည္းတယ္။
ျမန္္ျမန္ျပန္လာပါ အန္တီ။ အလုပ္အသစ္သြားမယ္ဆိုရင္လဲ ပိုၿပီး အဆင္ေျပ ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။ စစေတြ႕ခ်င္း အန္တီ့စကား နားေထာင္ရတာ နားညည္းတယ္ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ အန္တီနဲ႕ ေန႕တိုင္းစကားမေျပာရရင္ မေနတတ္ေတာ့လို႕ပါ။
မေန႕က တနဂၤေႏြ ….. မီးဖို တစ္ဖိုကို တာ၀န္ယူပီး လက္စြမ္းျပလိုက္တာ ၀က္အူေခ်ာင္း အလွီးမွာ ဒါးထိပါေလေရာ။ ဒဏ္ရာက လက္ညိဳးမွာ ပုစိေကြးေလာက္ ထိေပမယ့္ ရံုးတက္ရေတာ့ ပလာစတာ ကပ္ထားတဲ့ လက္က ကီးဘုတ္မရိုက္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့မွပဲ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္း အသံုး၀င္ပံုကို နားလည္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ လက္ထိပ္ကေလးတင္ ထိလို႕ ဒီလက္ညိႈးသာ ဒီပံု ဆက္ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မေတြးတတ္ဘူး။
ေနာက္တခါ မုတ္သုန္ ေရာက္လာရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ အေလးထားပါ့မယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ဆုိတာအထိ ဒီအသက္ ဒီခႏၶာ ရွိေနေသးတယ္ ဆုိရင္ေပါ့ေလ။
