ၿခံထဲရွိ သရက္သီးေလးမ်ား စိမ္းေနေလၿပီ။ မၾကာခင္ မွည့္ေတာ့မည္။ ေရတြင္းနားက ပန္းပင္ေလးမ်ားကား တစ္ၿခံလံုးတြင္ အလွဆံုးျဖစ္ေတာ့သည္။ ခရမ္းအႏုအရင့္၊ ပန္းႏုေသြးမွာ အျဖဴေလးေတြပါ ေရာေသးသည္။ အိမ္ေရွ႕ရွိ ဓညင္းပင္၊ အိမ္ေဘးရွိ အမ်ိဳးအမည္မသိ အပင္တို႕ေပၚက ငွက္ကေလးေတြ စိုးစီ စိုးစီ ေအာ္သံ ၾကားရသည္။ အရာအားလံုးသည္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္၊ ေလျပည္သည္ ညင္ညင္သာသာ။ အရင္ ရက္ေတြတုန္းကေတာ့ ထိုအရာမ်ားကို ခံစား၍ ယခုကဲ့သုိ႕ ၀ရံတာတြင္ ဆီရႊဲရႊဲ ပုဇြန္ေျခာက္ႏိုင္းခ်င္း လက္ဖက္သုပ္ တစ္ပန္းကန္ ႏွင့္ စိတ္ေအးလက္ေအးထိုင္ေနႏုိင္မည့္ အခြင့္အေရးမရွိ။ အလုပ္ႏွင့္ တာ၀န္ဆိုေသာ တေစၦကား တစ္ပါတ္ ၅ ရက္၊ မနက္ ၈နာရီခြဲမွာ ညေန ၅ နာရီခြဲ အထိေျခာက္ရံုသာမက စေန တနၤေႏြတြင္ပါ ကပ္ၿငိပါလာတတ္ေသးသည္။ အခုေတာ့ ေခတၱခန လြတ္ကၽြတ္ေပၿပီ။ ဘာကုိမွ မစဥ္းစားခ်င္၊ ဘာကုိမွ မေတြးခ်င္။ စိတ္ပူပန္စရာေတြ ဟိုးအေ၀းကို ခနပို႕ထားလိုက္မည္။ ဖတ္ခ်င္ေသာ စာအုပ္ေလးေတြ ေရြးဖတ္လို႕ရသည္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေလးေတြ ေရြးလုပ္လို႕ရသည္။ ၀ါသနာပါေသာ ဒီဇိုင္းႏွင့္ ပက္သက္တာေတြ ဖတ္သည္။ ဒီလို စိတ္ေလးလက္ေအး အခ်ိန္ေလးေတြမွာမွ မွတ္ဥာဏ္က ၾကည္လင္သည္။ ေနေရာင္ခ်ိဳခ်ိဳတြင္ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳမ်ားပ်ံ႕လြင့္ေနမည့္ ညေန။ ညက်ရင္ေရာ ……. ၾကယ္ေရာင္စံု အိမ္မက္မ်ား မက္ခ်င္ပါေသးသည္။
No comments:
Post a Comment
Comment :) :) :)